diumenge, 11 de maig del 2014

VD: Contracorriente

Serà perquè lluita contra la seva pròpia corrent, però aquest "Contracorriente" de 1976 és de tots els àlbums de Vainica Doble el que més he oblidat i això que, un cop escoltat de nou, trobo que no s’ho mereix. Raons per recordar-lo: la producció de Gonzalo García Pelayo, que en el futur esdevindria cineasta i ludòpata de culte; les col·laboracions de Gualberto al sitar i d’Hilario Camacho a les segones veus; i sobretot la magnífica portada (i contraportada) d’Ivan Zulueta.

La cançó que més m’ha quedat a la memòria és la divertida i àcrata “Déjame vivir con alegría”, potser perquè n’han fet versions Sisa amb Suburbano, Nacho Vegas, Grupo de Expertos Sol y Nieve i sobretot Sergio y Estíbaliz (busqueu-la a You Tube sota el nom de “Un higo chumbo”).

Déjame que descanse un rato al sol,
déjame vivir con alegría,
si he pescado bastante para hoy,
mañana será otro día,
no faltará un caracol.

Yo no cambio tu ananás por mi limón,
yo no cambio tu salmón por mi salmonete,
mete la "Rolley-Flex" en un cajón,
agarra la puerta y vete,
no te quiero en mi rincón.

Y un higo chumbo y una aceituna,
tu nuevo mundo yo descubrí con Colón.
Y una aceituna y un higo chumbo,
vete a tu luna y déjame en mi rincón.

Oscurita es mi pigmentación,
y mi cuerpo es enjuto y resistente,
rubias gentes me tienen compasión
porque me falta algún diente
y entre dientes me río yo.

Con un dátil por alimentación,
con un dátil yo inventé la democracia,
con un dátil yo te gano el maratón,
no me hace ninguna gracia
que me tengas compasión.

Y un higo chumbo y una aceituna,
tu nuevo mundo yo descubrí con Colón.
Y una aceituna y un higo chumbo,
vete a tu luna y déjame en mi rincón.





4 comentaris:

  1. Curiosa cançó on el Ravi Sankar hi treu el nas...

    ResponElimina
  2. Ai, aquella psicodèlia mesetaria i els els seus oberts horitzons!
    El conillet de la portada, el de la rabiosa La Rabieta, ¿en quin páramo o vega el varen conèixer?

    Ja que els anomenes, deixa'm alçar una llança pel Gualberto (com sinó!) i pel primer Hilario Camacho, el de "Volar es para los pájaros" o "El peso del mundo es amor".

    ResponElimina
    Respostes
    1. En Camacho no vaig arribar a conèixer-lo. Se'm va morir massa jove.

      Elimina